Rolnictwo, Uprawy, Rośliny, Gleba

Metoda ta, rozpowszech­niona za granicą, jest u nas w produkcji mało znana ze względu na brak specjalnej folii termoodpornej, którą okrywa się glebę podczas parowania. Ponieważ jest łatwa i przydatna w praktyce, należy, po uruchomieniu produkcji odpowiedniej folii, spodzie­wać się jej szybkiego spopularyzowania. Pas spulchnionej gle­by szerokości 3 m nakrywa się folią termoodporną, na krawę­dziach której, w odległości około 15 cm od brzegów, układa się nieprzerwanym ciągiem podłużne woreczki z piaskiem, przeciw­działające uchodzeniu pary na zewnątrz. Długość pasa ztemi jest uzależniona od wydajności źródła pary. Można przyjąć, że na każdy t m² powierzchni wydajność pary na godzinę musi wy­nosić około 8 kg, przy czym maksymalna długość pasa może dochodzić do 50 m (para wprowadzana jest z jednego końca). Na przykład wytwprnica o wydajności 1200 kg pary na godzinę może dostarczać'parę dla powierzchni 150 m² (rys. 65). Opty­malna temperatura pary powinna wynosić 150—220°C, przy czym — jak mówiliśmy — im wilgotniejsza jest gleba, tym wyż­sza powinna być temperatura pary.